Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε μια θετική σχέση είναι ότι αυτό το πρόσωπο ήταν εκεί για μας, στα δύσκολα και τα εύκολα, στις κακές μας και τις καλές μας, στον πόνο και στην χαρά μας. Μας έδωσε την αγάπη αλλά και τη αποδοχή του, μας επέτρεψε να είμαστε ο εαυτός μας σε κάθε έκφανση και μας στήριξε με την κατανόηση και την υπομονή του. Άκουσε ξανά και ξανά τις ίδια έγνοιες, απάντησε ξανά και ξανά στην ίδια ερώτηση, έκλαψε ή μας τράβηξε από το μανίκι να σταματήσουμε να κλαίμε. Μας εμψύχωσε και μας στήλωσε στα πόδια μας. Μας θύμισε την δύναμή μας ή μοιράστηκε μαζί μας την δική του. Σε αυτήν την σχέση αισθανθήκαμε την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια να είμαστε ο εαυτός μας, την συμπόνοια αλλά όχι την λύπηση, την εκτίμηση και τον σεβασμό.
